De Verborgen museumschatten van de maand juni staan in het teken van leven en dood.

Pijp met Caritas Romana (Romeinse liefdadigheid) voorstelling

Deze versierde pijp van rond 1840 heeft een stenen kop, een steel van rozenstok, een mondstuk van ebbenhout (zwart, zoals het haar van Sneeuwwitje) en een koperen dop en ketting. Op de dop staat een voorstelling van de Romeinse legende over vader Cimon en dochter Pero. De oude uitgehongerde Cimon zit in de gevangenis vastgeketend en ter dood veroordeeld. Hij is gedoemd een hongerdood te sterven. Zijn dochter Pero bezoekt hem en laat hem drinken aan haar borst. Haar voedzame moedermelk geeft hem opnieuw levenskracht. Het verhaal grijpt de stadsmagistraat zo aan dat hij Cimon onmiddellijk vrijlaat. De rest van zijn leven mag hij op kosten van de staat leven en hoeft hij geen honger meer te lijden.

Lijkenprikker of levenswekker

Een nare gedachte: levend begraven worden. Dat schijnt vroeger regelmatig per ongeluk te zijn voorgekomen of het werd in ieder geval gevreesd. Gelukkig hadden ze daar wat voor: een zogenaamde lijkenprikker of levenswekker. Het Stadskasteel heeft een 19de-eeuws exemplaar in de collectie. Het is een koker gemaakt van ebbenhout waarin een strak gewonden veer zit met aan het uiteinde een stukje lood met scherpe naalden. Daarmee kon de overledene geprikt worden zodat er kon worden vastgesteld of de persoon daadwerkelijk aan een reis naar de ‘overzijde’ begonnen was. Want anders zou je natuurlijk wel op het prikken van de naalden hebben gereageerd…